الحدیث: قال على بن ابیطالب(ع): »علیکم فى شهر رمضان بکثرة استغفار و الدعاء فاما الدعا فیدفع عنکم به البلاء و اما الاستغفار فتمحى به ذنوبکم.
ترجمه: بر شما باد در ماه رمضان به استغفار و دعاى زیاد. اما دعاهاى شما دافع بلا از شماست. و اما استغفار شما از بین برنده گناهان است.
توضیح: از وظایف روزه داران در این ماه، دعا و درخواستحوایج از حضرت حق است که بنده احساس نیاز به پیشگاه بى نیاز کرده، و دستهاى احتیاج خویش را به درگاه او دراز مىکند.
الحدیث: قال رسول الله (صلى الله علیه و آله): ایها الناس انه قد اقبل الیکم شهر الله بالبرکة و الرحمة و المغفرة، شهر هو عند الله افضل الشهور، و ایامه افضل الایام و لیالى افضل اللیالى و ساعاته افضل الساعات.
ترجمه: اى مردم ماه خدا با برکت و رحمت و آمرزش به شما رو کرده است، ماهى است که پیش خدا بهترین ماه است و روزهایش بهترین روزها و شبهایش بهترین شبها و ساعاتش بهترین ساعات.
الحدیث: قال رسول الله (صلى الله علیه و آله): اعتکاف عشر فى شهر رمضان تعدل حجتین و عمرتین.
ترجمه: اعتکاف در یک دهه از ماه مبارک رمضان برابر با ثواب دو حج و دو عمره است.
توضیح: در ایام و لیالى مقدسهاى، طبق روایات رسیده از ائمه معصومین (علیهم السلام) مستحب است که هر مسلمانى در صورت امکان دهه آخر ماه مبارک رمضان را در مسجد معتکف شود، که پیامبر اکرم(ص) در تمامى عمرش چنین مىکرد.
بهترین اعمال در شبها و روزهاى ماه مبارک رمضان، تلاوت قرآن است. اگر چه تلاوت قرآن در تمام اوقات ثواب دارد، ولى چون قرآن در ماه رمضان نازل شده است، از اجر و ثواب ویژهاى برخوردار است چنانچه وارد شده:
الحدیث: قال ابو جعفر (علیه السلام): لکل شىء ربیع و ربیع القرآن شهر رمضان
ترجمه: براى هر چیزى بهارى است و بهار قرآن رمضان است.
بنا بر این امتیازات قرآن به اعتبار نزولش در ماه رمضان از ماههاى دیگر بیشتر است.
الحدیث: قال رسول الله (صلى الله علیه و آله):
من تلافیه آیة من القرآن کان له مثل اجر من ختم القرآن فى غیره من الشهور.
ترجمه: اگر کسى در این ماه یک آیه از قرآن تلاوت کند، ثوابش مثل کسى است که در غیر ماه رمضان یک ختم قرآن کرده است.
امام باقرع: اى سدیر! آیا مىدانى چه شبهایى است این شبها؟ سدیر گفت:
بلى فدایت گردم این شبها شبهاى ماه رمضان است، مگر این شبها چگونه است؟ امام (علیه السلام) فرمودند: آیا قدرت دارى هر شب از این شبها ده بنده از فرزندان اسماعیل (ع) را آزاد کنى؟ پس سدیر عرض کرد: پدر و مادرم به فدایت، ثروتم کفاف نمىدهد، پس امام پیوسته تعداد بندهها را کم کرد، تا رسید به یکى در تمام این ماه، سدیر گفت: قدرت ندارم پس امام(ع) به او فرمود: آیا قدرت ندارى هر شب یک مسلمان روزهدارى را افطار دهى؟ سدیر عرض کرد: بلى تا ده نفر را هم مىتوانم افطارى بدهم، پس امام به او فرمود:
اى سدیر همان است که اراده کردى یعنى با افطارى دادن ده روزهدار به ثواب عتق و آزاد کردن ده بنده از اولاد اسماعیل (ع) نایل مىگردى.
توضیح: خداوند انسان روزهدار را بر آنچه انفاق مىکند در خوردنیها و آشامیدنیها محاسبه نمىکند ولى در این امر «اسراف» نشود.
الحدیث: عن ابى عبد الله علیه السلام: من تصدق فى شهر رمضان بصدقة صرف الله عنه سبعین نوعا من البلاء.
ترجمه: هر کس در ماه رمضان صدقهاى بدهد خداوند هفتاد نوع بلا را از او دو مىکند.
قال الباقر علیه السلام:
بنى الاسلام على خمسة اشیاء، على الصلوة و الزکاة و الحج و الصوم و الولایه.
امام باقر علیه السلام فرمود:
اسلام بر پنج چیز استوار است، برنماز و زکات حج و روزه و ولایت (رهبرى اسلامى).فروع کافى، ج 4 ص 62، ح 1
قال الصادق علیه السلام:
انما فرض الله الصیام لیستوى به الغنى و الفقیر.
امام صادق علیه السلام فرمود:
خداوند روزه را واجب کرده تا بدین وسیله دارا و ندار (غنى و فقیر) مساوى گردند.
من لا یحضره الفقیه، ج 2 ص 43، ح 1
قال امیرالمومنین علیه السلام:
فرض الله ... الصیام ابتلاء لاخلاص الخلقامام على علیه السلام فرمود:
خداوند روزه را واجب کرد تا به وسیله آن اخلاص خلق را بیازماید.
نهج البلاغه، حکمت 252
قال الرضا علیه السلام:
انما امروا بالصوم لکى یعرفوا الم الجوع و العطش فیستدلوا على فقر الاخر.
امام رضا علیه السلام فرمود:
مردم به انجام روزه امر شده‌اند تا درد گرسنگى و تشنگى را بفهمند و به واسطه آن فقر و بیچارگى آخرت را بیابند.
وسائل الشیعه، ج 4 ص 4 ح 5 علل الشرایع، ص 10
قال رسول الله صلى الله علیه و آله لکل شیئى زکاة و زکاة الابدان الصیام.
رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود:
براى هر چیزى زکاتى است و زکات بدنها روزه است.
الکافى، ج 4، ص 62، ح 3
قال رسول الله صلى الله علیه و آله:
الصوم جنة من النار.
رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود:
روزه سپر آتش (جهنم) است. «یعنى بواسطه روزه گرفتن انسان از آتش جهنم در امان خواهد بود.»
الکافى، ج 4 ص 162
الصوم فى الحر جهاد.
رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود:
روزه گرفتن در گرما، جهاد است.
بحار الانوار، ج 96، ص 257
قال امیرالمومنین علیه السلام
صوم النفس عن لذات الدنیا انفع الصیام.
امیرالمومنان على علیه السلام فرمود:
روزه نفس از لذتهاى دنیوى سودمندترین روزههاست.
غرر الحکم، ج 1 ص 416 ح 64
قال امیرالمومنین علیه السلام
الصیام اجتناب المحارم کما یمتنع الرجل من الطعام و الشراب.
امام على علیه السلام فرمود:
روزه پرهیز از حرامها است همچنانکه شخص از خوردنى و نوشیدنى پرهیز مىکند.
بحار ج 93 ص 249
قال امیرالمومنین علیه السلام
صوم القلب خیر من صیام اللسان و صوم اللسان خیر من صیام البطن.
امام على علیه السلام فرمود:
روزه قلب بهتر از روزه زبان است و روزه زبان بهتر از روزه شکم است.
غرر الحکم، ج 1، ص 417، ح 80
سلمان فارسى رحمه الله فرمود: «خطبنا رسول الله صلى الله علیه و آله فى آخر یوم من شعبان، فقال یا ایها الناس قد اظلکم شهر عظیم مبارک، شهر فیه لیلة خیر من الف شهر، جعل الله صیامه فریضة و قیام لیله تطوعا، من تقرب فیه بنافلة من الخیر کان کمن ادى فریضة فیما سواه، و هو شهر الصبر، و الصبر ثوابه، الجنه، و شهر المواسات و شهر یزاد فى رزق المؤمن، و شهر اوله رحمة،و اوسطه مغفرة، و آخره عتق من النار، و هو للمؤمن غنم و للمنافق غرم» (1)
ماه رمضان براى مؤمن سود و براى منافق خسران است
حضرت سلمان فرمود: در روز آخر شعبان پیامبر(صلى الله علیه و آله) براى ما خطبهاى در فضیلت ماه رمضان قرائت فرمود: و در خطاب خویش به ما فرمود: اى مردم براستى سایه افکنده بر سر شما ماه بزرگ مبارکى، ماهى که در او شبى است که از هزار ماه بهتر است، که خداوند روزهاش را فرض و واجب نموده، و به پا داشتن عبادات شبش را به طور استحباب مقرر فرموده است، کسى که تقرب بجوید به خداوند،به انجام نافله خیرى، مثل آن است که در غیر ماه رمضان فریضهاى انجام داده باشد، و این ماه ماه صبر است، و صبر هم اجر و ثوابش بهشت است.
و ماه روزه، ماه مواسات و برابرى است، و ماهى است، که رزق مؤمن در او زیاد مىگردد، و ماهى است که اولش رحمت و وسطش مغفرت و آمرزش، و آخرش آزادى از آتش جهنم است، و این ماه براى مؤمن بهره و منفعت است، و براى منافق خسارت و ضرر.
به امام باقر علیه السّلام عرض کردم : خروج سفیانى حتمى است ؟ فرمودند: آرى ، صیحه آسمانى نیز از علائم حتمى است ، طلوع خورشید از مغرب حتمى است ، اختلاف بین بنى عباس در رابطه با حکومت حتمى است ، کشته شدن نفس زکیه حتمى است ، قیام قائم آل محمد حتمى است . عرض کردم : نداى آسمانى چگونه است ؟ فرمودند: اول صبح منادى از آسمان ندا مى کند که حق با على (علیه السّلام ) و شیعیان اوست . آخر وقت همان روز منادى فریاد مى زند که حق با عثمان و پیروان اوست . از شنیدن صداى دوم اهل باطل در شک مى افتد (آرى ، آزمایش است ).
ابوالجارود، یکى از اصحاب حضرت باقر علیه السّلام ، مى گوید آن حضرت با آگاهى کامل از آینده قیام حضرت مهدى علیه السّلام فرمودند:
زمانى که حضرت قائم علیه السّلام قیام کند، به کوفه تشریف فرما مى شوند و بیش از ده هزار نفر از آنجا بیرون مى آیند که آنها را ((بتریه )) مى گویند. پس ، به آن حضرت عرض مى کنند: برگرد به همان مکانى که بوده اى ، ما نیازى به فرزندان فاطمه (سلام الله علیها) نداریم . پس ، شمشیر را مى کشد و همه آنها را مى کشد. سپس وارد کوفه مى شود و تمام افراد منافق و جنگجو را مى کشد تا خداوند متعال راضى گردد.
جابر از امام باقر علیه السّلام در ارتباط با برنامه هاى دولت کریمه حضرت مهدى علیه السّلام چنین مى فرماید:
هنگامى که قائم آل محمد قیام مى کند، خیمه هاى خودش را برپا مى سازد (گویا در کوفه باشد) و قرآن را به مردم یاد مى دهد، چنانکه خداوند بر رسول گرامى نازل فرمود (از نظر ترتیب فرود آمدن در روزهاى اول ) و مردم را با قرآن این طور آشنا مى کند. آن روز براى آنهایى که قرآن را قبلا حفظ کرده اند بسیار مشکل است (از نظر ترتیب سوره ها و نازل شدن در گذشته ).
به امام باقر علیه السّلام عرض شد:
اصحاب و شیعیان ما در کوفه زیاد هستند؛ اگر دستورى صادر بفرمایید از شما اطاعت مى کنند. امام در جوابش فرمودند: آیا شیعیان ما دست در جیب یکدیگر مى کنند و نیازمندیهاى خودشان را برطرف مى سازند؟ عرض شد: خیر. فرمودند: کسى که از انفاق مادیات در راه خداوند مضایقه مى کند چگونه جانش را به فرمان ما در راه حق بذل مى نماید؟ مردم در معرض امتحان هستند. ما با آنها ازدواج مى کنیم ، از آنها ارث مى بریم ، حدود الهى را بر آنها اقامه مى کنیم و امانات آنها را به ایشان بر مى گردانیم تا اینکه حضرت قائم علیه السّلام قیام کند. برادرى آنچنان گسترش مى یابد که مردم بدون اجازه دست در جیب یکدیگر مى کنند و هرچه لازم داشته باشند برمى دارند (این است برنامه عملى حکومت حضرت ولى عصر ارواحنا له الفداء).
محمد بن مسلم ثقفى مى گوید از امام باقر علیه السّلام شنیدم که فرمودند:
قائم ما به وسیله نیروهاى مختلفى یارى مى شود:
1. ترس و رعبى که در دلهاى مردم جایگزین مى شود.
2. نصرت و یارى خداوند بزرگ .
3. زمین در اختیار و زیر پاى مبارکش و یاران عزیزش درنوردیده و جمع مى شود.
4. گنجهاى زمین خودشان را در اختیار آن حضرت قرار مى دهند.
5. سلطنتش مشرق و مغرب زمین را فرا مى گیرد.
6. دین مقدس اسلام بر تمام ادیان غلبه مى یابد ولو اینکه دشمنان خدا راضى نباشند، و در زمین جایى غیرآباد دیده نخواهد شد.
7. حضرت عیسى بن مریم از آسمان نازل مى شود و پشت سر آن حضرت نماز مى خواند.
مى گوید عرض کردم : اى فرزند رسول خدا! این قیام کى خواهد بود و چه زمانى قائم شما قیام مى کند؟ فرمودند:
1. هرگاه مردان شبیه به زنان و زنان مانند مردان شوند.
2. مردها به مردها اکتفا کنند و زنان به زنان (اشاره به لواط و مساحقه ).
3. زنان سوار بر زینها شوند (سوار شدن بر اسب ، اتومبیل و وسایط نقلیه دیگر).
4. شهادت دروغ و برخلاف واقع را بپذیرند.
5. گواهى مردان عادل و صاحبان تقوا را رد کنند.
6. قتل و خونریزى در میان مردم کوچک شمرده شود.
7. مردم مرتکب زنا شوند.
8. رباخوارى در میان مردم رواج یابد.
9. مردم از زبان اشرار بترسند.
10. سفیانى از شام بیرون آید.
11. یمانى از یمن حرکت کند.
12. خسف و فرورفتگى در بیداء پدید آید.
13. جوانى از آل محمد صلى الله علیه و آله در میان رکن مقام کشته شود که نام عزیزش محمد بن حسن معروف به نفس زکیه است .
14. صیحه اى از آسمان بلند شود که حق با او و پیروان اوست .
در این هنگام قائم ما قیام مى کند. پس ، آنگاه که بیرون آمد به کعبه تکیه مى دهد و سیصد و سیزده تن از یاران مخصوص آن حضرت اطرافش را مى گیرند و اول سخنى که مى فرمایند این آیه شریفه است : ((باقیمانده خدا بهتر است براى شما اگر به خدا ایمان دارید)). سپس مى فرماید من بقیة الله و حجت و جانشین خداوند در روى زمین هستم . پس ، همه مسلمانان آن حضرت را با این عبارت سلام مى کنند: ((سلام بر تو اى بقیة الله در روى زمین )). پس ، وقتى که آن عدد معین که ده هزار نفر باشد در خدمت آن حضرت اجتماع کردند از مکه بیرون مى آیند و در کره زمین معبودى جز خداوند یکتا عبادت نخواهد شد، اساس بت پرستى و غیره از بین خواهد رفت و همه آنها در آتش غضب آن سرور خواهند سوخت . اى محمد بن مسلم ! البته این قیام با این محتوى بعد از غیبت طولانى خواهد بود. براى اینکه خداوند عالم ، بندگان مطیع و فرمانبردار خودش را به جهانیان معرفى کند و بشناساند.
على بن مهزیار از حضرت ابوجعفر علیه السّلام حدیث مى کند که آن جناب فرمودند:
کانى بالقائم یوم عاشورا یوم السبت قائما بین الرکن و المقام بین یدیه جبرئیل ینادى البیعة لله فیملاها عدلا کما ملئت ظلما وجورا. (107)
گویا مى بینم قائم (آل محمد) را در روز عاشورا، روز شنبه بین رکن و مقام ایستاده در حالى که جبرئیل (ع ) در کنار ایشان است و فریاد مى زند بیعت براى خداست (مردم دنیا! بیعت با حضرت مهدى روحى له الفداء، در حقیقت ، بیعت با خداوند است ) . آنگاه دنیا را پر از عدل و داد مى کند چنانکه پر از ظلم و جور شده باشد .
یعقوب سراج از جابر روایت مى کند که آن حضرت فرمودند:
اى جابر! قائم ظاهر نمى شود مگر اینکه فتنه اى (مردم را) در شام فرا گیرد. مردم راه فرار از این فتنه را پیدا نمى کنند. بین کوفه و حیره کشتارى مى شود که هر دو طرف از نظر دادن کشته مساوى هستند ( یا از لحاظ کمیت یا کیفیت ) و منادى از آسمان ندا مى دهد.
محمد بن مسلم از حضرت باقر العلوم علیه السّلام حدیث مى کند که آن حضرت فرمودند:
منتظر صدا که ناگهان از ناحیه دمشق مى رسد، باشید. البته در این (صوت ) براى شما فرجى عظیمى است .
خواننده عزیز!
آیا منظور از کلمه ((صوت )) صیحه آسمانى است ؟ به ظاهر یا همین است یا قیام سفیانى . امید است صداى حیاتبخش جبرئیل علیه السلام باشد.
از حضرت باقر علیه السّلام در باب نشانه هاى ظهور حضرت بقیة الله ارواحنا له الفداء حدیث مفصلى نقل شده است که ما به بیان مختصرى از آن بسنده مى کنیم .
امام باقر علیه السّلام مى فرمایند:
امام باقر علیه السّلام مى فرماید: قائم علیه السّلام آن روز در مکه است و پشت به خانه کعبه داده در حالى که پناه به کعبه برده است . پس ندا مى دهد: اى مردم ! ما از خداوند طلب یارى مى کنیم . پس ، هر کسى از مردم که دعوت ما را اجابت کرد باید بداند که ما از اهل بیت پیامبر شماها هستیم و من از همه مردم سزاوارتر هستم نسبت به خداوند بزرگ و پیامبر او. اى مردم ! هر کسى که با من محاجه کند در مورد آدم علیه السّلام ، باید بداند که من نسبت به آدم از همه برترم و هر کسى که در ارتباط با نوح با من محاجه کند، باید بداند که من نسبت به نوح از همه مقدم ترم و هر کسى که با من محاجه کند نسبت به ابراهیم ، باید بداند که من اولى از همه هستم و آن کسى که نسبت به حضرت محمد صلى الله علیه و آله از همه برترم و هر کسى که در ارتباط با انبیاء با من محاجه کند، من اولى هستم از همه نسبت به انبیاء. آیا نمى بینى که خداوند در قرآن محکمش مى فرماید: ((خداوند آدم و نوح و خاندان ابراهیم و دودمان عمران را بر عالمیان برگزیده است ))؟
پس ، من باقیمانده از آدم و ذخیره از نوح و برگزیده ابراهیم و خلاصه اى هستم از وجود مقدس محمد صلى الله علیه و آله . آگاه باشید، هر کسى که با کتاب خدا با من به مجادله بپردازد، من اولى از همه هستم نسبت به قرآن خداوند، و هر کسى در ارتباط با سنت رسول اکرم صلى الله علیه و آله با من محاجه نماید، من از همه سزاوارترم نسبت به آن بزرگوار. شما را به خدا سوگند مى دهم آن افرادى که امروز سخنان مرا شنیدند آن را به غایبان برسانند. از شما سؤ ال مى کنم به حق خداوند و حق رسول خدا صلى الله علیه و آله ، به حق من بر شما که به جهت نزدیک بودن با رسول خدا بر شما دارم (فرزند او هستم ) ما را یارى کنید نسبت به آن افرادى که به ما ظلم کردند. به درستى که ستمگران ما را از وطنمان دور ساختند و حق ما را غصب کردند و ما و فرزندانمان را آواره نمودند و درباره ما ستم روا داشتند و نگذاشتند که ما از حق خودمان استفاده کنیم و اهل باطل بر ما افترا بستند. بترسید از خدا، بترسید از خدا و ما را رها نسازید بلکه یاریمان کنید تا اینکه خداوند شما را یارى فرماید.
امام باقر علیه السّلام فرمودند: در این موقع خداوند سیصد و سیزده تن اصحاب خاص آن حضرت را مانند ابرهاى پراکنده در فصل سوم از فصول چهارگانه که آن را ((خریف )) (پاییز) مى نامند در خدمت آن حضرت حاضر مى کند و این جریان (حضور اصحاب ) - اى جابر! مصداق این آیه شریفه است : ((هر کجا باشید خداوند همه شما را به میعادگاه خواهد آورد، به درستى که خداوند بر هر چیز تواناست )). پس آن سیصد و سیزده تن بین رکن و مقام با آن حضرت بیعت مى کنند (با مهدى آل محمد سلام الله علیه ) و بااو عهدى است از رسول الله صلى الله علیه و آله که توسط پدران بزرگوارش به دست او رسیده است . اى جابر! قائم مردى است از فرزندان امام حسین (علیه السّلام ) که خداوند امر قیامش را در یک شب اصلاح مى کند. اى جابر! چگونه براى این مردم مشکل است باور کنند که او (قائم ) فرزند رسول اکرم صلى الله علیه و آله است و مقام وراثت از آباء و اجدادش به او رسیده و او وراث علم همه آنهاست ؟ اى جابر!
اگر پذیرفتن اینها بر مردم مشکل باشد اما صیحه آسمانى را نمى توانند نپذیرند که او (قائم آل محمد روحى له الفداء) را به اسم خودش و نام پدرش و اسم مادرش معرفى مى کند (محمد فرزند حسن مادرش نرجس ، دیگر نمى توانند او را رد و انکار کنند).
جابر بن یزید از حضرت از حضرت باقر علیه السّلام حدیث مى کند درباره اصحاب حضرت مهدى علیه السّلام که امام باقر علیه السّلام فرمودند:
کانى باصحاب القائم علیه السلام و قد احاطوا بما بین الخافقین فلیس من شى ء الا و هو مطیع لهم حتى سباع الارض و سباع الطیر یطلب رضاهم فى کل شى ء حتى تفجر الارض على الارض و تقول مربى الیوم رجل من اصحاب القائم علیه السّلام .
گویى مى بینم که یاران امام عصر علیه السّلام جهان را محاصره کرده اند و همه موجودات مطیع و فرمانبردار آنها هستند حتى درندگان صحرا و درندگان پرنده . موجودات مختلف عالم فقط خشنودى آنها را مى خواهند. حتى بعضى از نقاط زمین مباهات مى کند بر بعضى دیگر و مى گوید امروز یکى از یاران قائم علیه السّلام بر روى من عبور کرد.
درباره قیام جناب سید حسنى از خراسان و تشرف ایشان به خدمت حضرت ولى عصر ارواحنا له الفداء، امام باقر علیه السّلام چنین فرموده است :
پرچمهایى که از خراسان حرکت کرده اند در سرزمین کوفه به اهتزاز در مى آیند (پرچمدار و رهبر این قیام جناب سید حسنى است ). وقتى حضرت مهدى علیه السّلام در مکه ظاهر شدند افرادى را خدمت آن حضرت مى فرستد و آمادگى خودش را براى بیعت با آن حضرت اعلام مى دارد.
راوى مى گوید از حضرت ابوجعفر علیه السّلام در مورد حضرت قائم علیه السّلام پرسیدم فرمودند:
امر قیام آن حضرت محقق نخواهد شد مگر اینکه منادى از آسمان صدا بلند کند که تمام مردم مشرق و مغرب حتى دختران پرده نشین نیز بشنوند.
ناجیه قطان از حضرت باقر علیه السّلام نقل مى کند که شنیدم که آن حضرت مى فرمودند:
منادى از آسمان ندا سر مى دهد که مهدى آل محمد (فلان پسر فلان است ) که نام مبارک اصلى حضرت باشد و نیز شیطان فریاد مى زند و نام یکى از بنى امیه را مى برد که فلانى و پیروان او بر حق هستند.
طبق نقل تاریخ و روایات اهل بیت علیهم‌السلام، همه ائمه شیعه، پایان حیات دنیاییشان با شهادت بوده است.بنابر این، با توجه به اینکه قرآن کریم شهیدان را زنده معرفی می‌کند و مسلمانان را از مرده تصور کردن آنان نهی می نماید، لذا امامان ما همیشه زنده اند و حتی بعد از شهادت نیز، آگاهی و توجه آنها به این جهان کم نمی شود.
از همین رو است که پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله بارها یکسانی زیارتشان در حیات و پس از آن را بیان کرده‌اند و این ویژگی را برای دیگر ائمه نیز قائل شده‌اند.
با توجه به این تعالیم، آثار و برکات زیادی در زیارت اهل بیت علیهم‌السلام پس از شهادت وجود دارد. به عنوان نمونه، اهلبیت علیهم‌السلام، کلام ما را می‌شنوند و پاسخ درخواست زایران را می‌دهند. در کنار این، زیارتشان برای زایر سازنده و تربیت کننده است و اجر و پاداشی عظیم دارد.
اما با این وجود، برای زیارت هیچ امامی، به اندازه زیارت امام حسین علیه‌السلام در کربلا تاکید نشده است. آنچه در زیارت حسین بن علی علیه‌السلام بسیار چشم گیر است، ثواب‌های کلان و پاداش‌های عظیم و حیرت آوری است که در روایات اهلبیت علیهم‌السلام برای آن بیان گشته است.
علت چیست؟
اگر خوب بنگریم، می‌یابیم که امام حسین علیه‌السلام هرآنچه داشت، در راه خدا داد و با این کار، اسلام را زنده کرد و بقاء دین را بیمه نمود. لذا دین رسول خدا، با وجود امام حسین علیه‌السلام تداوم یافت. این همان مفهوم کلام سیدالشهدا است که در روز عاشورا فرمود: اگر استواری و استقامت دین جدم با مرگ من است، پس ای تیغ ها مرا در برگیرید.
از همین رو است که لحن و بیانی که در احادیث مربوط به زیارت سیدالشهداء علیه‌السلام به کار رفته است، حاکی از عظمتی حیرت آور و آمیخته با تاکیداتی فراوان است. به عنوان مثال، روزی امام صادق علیه‌السلام از یکی از شیعیان به نام "سدیر" پرسید:
- آیا هر روز حسین(علیه السلام) را زیارت می کنید؟
- خیر!
- آیا هر جمعه زیارت می کنید؟
- خیر!
- هر ماه چطور؟
- خیر!
- هر سال چطور؟
- گاهی چرا.
آنگاه فرمود:
- ای سدیر، با توجه به اینکه هزاران فرشته غبار آلود و گریان، هر روز حسین علیه‌السلام را زیارت می‌کنند و خسته نمی‌شوند، چرا تو هر هفته، یا هر روز یک بار، آن حضرت را زیارت نمی‌کنی؟
سدیر گفت: فدایت شوم، میان ما و او فرسنگ ها فاصله است.
در این هنگام امام صادق علیه‌السلام فرمود: بر پشت بام برو ... و بگو:
السلام علیک یا اباعبدالله ، السلام علیک و رحمه الله و برکاته؛
با این کار برای تو زیارت محسوب می‌شود و پاداش حج و عمره می‌یابی.
آی شهدای گردان تخریب ما اومدیم
یل تخریب حاج محسن دین شعاری
یادگار عشق و جنون
من غصه دار غصه هایى قرینم
من کربلا را یادگار آخرینم
من یادگار روزهاى خاک و خونم
سر مقدس امام حسین را همراه زنان و اسرا به سوی شام آوردند. هنگامی که نزدیکی شهر شام رسیدند، خانم ام کلثوم(سلام الله علیها) نزد شمر رفت و فرمود: تقاضائی از تو دارم! شمر گفت: تقاضای تو چیست؟ فرمود: وقتی که ما را به شام وارد می کنی، از دروازه ای ببر که تماشاچی کمتری داشته باشد و به سپاه بگو این سرها را از میان ما دور کنند تا مردم و نامحرمان کمتر به ما نگاه کنند، در حالی که ما در لباس اسارات هستیم!
حضرت سجاد ( ع )
نام معصوم ششم علی ( ع ) است . وی فرزند حسین بن علی بن ابیطالب ( ع )
و ملقب به "سجاد" و "زین العابدین " می باشد . امام سجاد در سال 38هجری در مدینه
ولادت یافت . حضرت سجاد در واقعه جانگداز کربلا حضور داشت ولی به علت بیماری
و تب شدید از آن حادثه جان به سلامت برد ، زیرا جهاد از بیمار برداشته شده است
و پدر بزرگوارش - با همه علاقه ای که فرزندش به شرکت در آن واقعه داشت - به او
اجازه جنگ کردن نداد . مصلحت الهی این بود که آن رشته گسیخته نشود و امام سجاد
وارث آن رسالت بزرگ ، یعنی امامت و ولایت گردد . این بیماری موقت چند روزی
بیش ادامه نیافت و پس از آن حضرت زین العابدین 35سال عمر کرد که تمام آن
مدت به مبارزه و خدمت به خلق و عبادت و مناجات با حق سپری شد .
سن شریف حضرت سجاد ( ع ) را در روز دهم محرم سال 61هجری که بنا به وصیت
پدر و امر خدا و رسول خدا ( ص ) به امامت رسید ، به اختلاف روایات در حدود 24
سال نوشته اند . مادر حضرت سجاد بنا بر مشهور "شهربانو" دختر یزدگرد ساسانی بوده
است .
کتاب: مجموعه آثار ج 17 ص 375
نویسنده: شهید مطهرى
در آن شب،بعد از آن اتمام حجتها وقتى که همه یکجا و صریحا اعلام وفادارى کردند و گفتند:ما هرگز از تو جدا نخواهیم شد،یکدفعه صحنه عوض شد.امام علیه السلام فرمود:حالا که این طور است،بدانید که ما کشته خواهیم شد.همه گفتند:الحمد لله،خدا را شکر مىکنیم براى چنین توفیقى که به ما عنایت کرد،این براى ما مژده است، شادمانى است.طفلى در گوشهاى از مجلس نشسته بود که سیزده سال بیشتر نداشت.این طفل پیش خودش شک کرد که آیا این کشته شدن شامل من هم مىشود یا نه؟از طرفى حضرت فرمود:تمام شما که در اینجا هستید،ولى ممکن است من چون کودک و نا بالغ هستم مقصود نباشم.رو کرد به ابا عبد الله و گفت:«یا عماه!»عمو جان!«و انا فى من یقتل؟ »آیا من جزء کشته شدگان فردا خواهم بود؟نوشتهاند ابا عبد الله در اینجا رقت کرد و به این طفل-که جناب قاسم بن الحسن است-جوابى نداد.از او سؤالى کرد،فرمود: پسر برادر!تو اول به سؤال من جواب بده تا بعد من به سؤال تو جواب بدهم.اول بگو: «کیف الموت عندک؟»مردن پیش تو چگونه است،چه طعم و مزهاى دارد؟عرض کرد:«یا عماه احلى من العسل»از عسل براى من شیرینتر است،تو اگر بگویى که من فردا شهید مىشوم،مژدهاى به من دادهاى.فرمود:بله فرزند برادر،«اما بعد ان تبلو ببلاء عظیم»ولى بعد از آنکه به درد سختى مبتلا خواهى شد،بعد از یک ابتلاى بسیار بسیار سخت.گفت:خدا را شکر،الحمد لله که چنین حادثهاى رخ مىدهد. ادامه مطلب...
منم زینب که در کوى محبت منزلى دارم *** در این منزل خدا را من حق آب و گلى دارم
برادرجان بیا لطفى کن و مشکن دل زینب *** که بادل بى تو دلبر تا که هستم محفلى دارم
ملاقات خدا رفتن گرامى هدیه مى خواهد *** گرانقدرى ولى من هدیه ناقابلى دارم
